ФРАНЦУЗСКАЯ МОЦ НА УКРАІНСКІМ ФРОНЦЕ

Французскі кухар смажыць расейскіх захопнікаў з амерыканскага гранатамёта

Легіянер з пазыўным Bones, шэф-кухар з Францыі, ужо тры гады абараняе Украіну ад акупантаў у самых гарачых напрамках фронту. Разам са сваёй камандай гранатамётчыкаў з Інтэрнацыянальнага легіёну абароны Украіны ён майстэрска знішчае ворага з амерыканскага аўтаматычнага 40-мм гранатамёта Mk-19.

— Я лічу Украіну еўрапейскай зямлёй, а ўкраінскі народ - еўрапейскім народам. І наш абавязак - чуць еўрапейцаў. І наш абавязак - абараняць еўрапейскую зямлю ад агрэсіі, — падкрэсліў легіянер.

Сям’я Bones жыве ў Францыі. Рашэнне іх сына стала сапраўднай нечаканасцю, бо ён паведаміў пра свой намер паехаць ва Украіну ў самы апошні момант:

— Я паведаміў ім пра свой выбар у апошні момант, таму, натуральна, яны вельмі хвалююцца. Але, вядома, яны мяне падтрымалі, бо разумеюць, наколькі важна для мяне змагацца тут - за Украіну і за Еўропу.

Bones даведаўся пра Інтэрнацыянальны легіён абароны Украіны ў самым пачатку вайны, у лютым 2022 года, але далучыўся не адразу:

— Я пачуў пра стварэнне Легіёна з самага пачатку вайны, у лютым 2022-га, але далучыўся крыху пазней. Раней я не меў баявога досведу. Я быў кухарам, шэф-кухарам. Працаваў у розных рэстаранах па ўсёй Францыі. Калі чытаў навіны з Украіны, мяне ўражвала, наколькі адважны тут народ. У пачатку вайны ў іх амаль нічога не было, каб абараняцца, але яны ўсё адно стрымалі наступ і адкінулі расейцаў на шмат якіх напрамках. Гэта выклікае велізарную павагу. Брава, украінцы!

Зараз Bones ужо трэці год выконвае баявыя заданні ў складзе Інтэрнацыянальнага легіёну абароны Украіны. Ён, ягоная каманда і амерыканскі гранатамёт Mk19 ўпэўнена манеўруюць на полі бою сярод рою варожых дронаў, карэктуюць каардынаты пазіцый акупантаў і працягваюць наводзіць страх на расейцаў:

— У маёй групе цяпер служаць Vivi, Tim, Roque і Zin Gher. Мы з Vivi прыехалі ў Легіён разам. Tim і Roque служылі ў арміі Францыі. Zin Gher - італьянец, ён таксама з намі. У кухню мяне не пускае (смяецца - рэд.). Яны ўсе далучыліся без ваганняў. Мы сталі сапраўднымі прафесіяналамі ў сваёй справе. Кожны з нас умее працаваць з Mk19, таму мы можам эфектыўна выкарыстоўваць яго ў любой пазіцыі, дзе патрабуецца.

Што да зброі: Mk19 — гэта амерыканскі 40-мм аўтаматычны гранатамёт. Яго поўная вага з трыподам - каля 55 кг. Ва Украіне такіх узораў нямнога - усяго некалькі соцень.

— Калі мы працуем з Mk19, найперш важная хуткасць. Трэба як мага хутчэй дабрацца да пазіцыі і ўсталяваць зброю. На ўсё - максімум чатыры хвіліны, бо галоўная пагроза - гэта дроны. Спакою ад іх няма ні на секунду. Мая роля - карэктаваць агонь па варожых пазіцыях, каб нанесці ўдар і падтрымаць нашых падчас штурму ці адступлення - у разрэзе азімута і вышыні. Потым я ставлю “пазнакі”, каб загадзя вызначыць сектары і як мага хутчэй накрыць агнём ворага ў будучых баявых сутыкненнях.

З пачатку вайны Bones і яго каманда ўдзельнічалі ў многіх баявых аперацыях на самых гарачых напрамках фронту. Без раненняў не абышлося:

— Што да баявых аперацый, то мы ўжо неаднаразова ўдзельнічалі ў місіях не толькі як група агнявой падтрымкі, але і як звычайная лёгкая пяхота. У нас за плячыма ўжо некалькі аперацый, і, вядома, былі раненні. Мы ваявалі ў Луганскай, Харкаўскай і Херсонскай абласцях. Пераважна менавіта ў гэтых рэгіёнах.

Раненне, якое я маю зараз, з апошняй місіі. Вораг бесперапынна абстрэльваў і трывожыў нас, мы не мелі ніводнага перапынку. Расейцы скідалі на нас усё, што толькі магчыма: звычайныя і самаробныя выбухоўкі з дронаў, неаднаразова спрабавалі спаліць нас жыўцом у акопах. Калі пабачылі, што мы трымаемся і ў іх нічога не атрымліваецца, пачалі ўжываць артылерыю і мінамёты. Пасля некалькіх стрэлаў рознага калібру ім удалося прарабіць пралом злева ад нашага “Панцыра”. У той жа вечар дрон скінуў бутэльку з самаробнай выбухоўкай. Яна праляцела некалькі метраў. На жаль, я не паспеў поўнасцю закрыцца падчас выбуху. Асколкі трапілі ў верхнюю частку твару і ў вока.

Я думаў, што аслепну. Але, на шчасце, маленькі асколак трапіў у вока, не закрануўшы сятчатку. Зрок паступова вяртаецца, і хутка я зноў буду гатовы вярнуцца да выканання сваіх абавязкаў.

У будучыні, калі вайна скончыцца перамогай Украіны, французскі легіянер Bones плануе застацца ва Украіне. Хоча жыць недзе ў невялікім шале ў Карпатах, далёка ад шумных гарадоў, там, дзе спяваюць птушкі…

Ягоныя таварышы і камандаванне Інтэрнацыянальнага легіёну абароны Украіны жадаюць Bones хутчэйшага выздараўлення.