ЯК ЗАМЕЖНІКІ ЗМАГАЮЦЦА ЗА УКРАІНУ
Ірландская безрассуднасць, калумбійская акуратнасць, брытанская арганізаванасць і японская самадысцыпліна: вайна і жыццё Інтжрнацыянальнага легіёна абароны Украіны
Растыслаў Федарко - неардынарная асоба. Яго інтарэсы ахопліваюць дакладныя навукі, тэхнічныя веды і замежныя мовы, а таксама акадэмічны вакал і культуру анімэ. Ён змагаўся за ўкраінскую справу як грамадзянскі актывіст, праявіў сябе на культурным фронце, не цураўся валанцёрства і шляху добраахвотніка. І ўсё гэта, традыцыйна, на высокім узроўні і з важкімі вынікамі. Але Растыслаў вырашыў, што робіць для Украіны недастаткова, і далучыўся да Узброеных сіл, дзе ўжо два гады змагаецца ў шэрагах Інтэрнацыянальнага легіёна абароны Украіны. Мы прапануем чытачу яскравыя назіранні легіянера пра людзей, што прыехалі з розных куткоў свету, каб змагацца за свабоду Украіны са зброяй у руках.
У 2013 годзе Растыслаў прыехаў у сталіцу вучыцца ў КПІ імя Ігара Сікорскага. Пазней стаў актыўным удзельнікам Рэвалюцыі Годнасці, і з таго часу грамадзянская актыўнасць стала ключавой часткай яго жыцця як патрыёта:
— «Тады я змагаўся за Украіну мірным шляхам. Гэта была культурная і сацыяльная дзейнасць. Мы як маглі папулярызавалі ўкраінскую мову. У прынцыпе, вайна стала лагічным працягам майго жыцця», — падсумоўвае легіянер.
Падчас АТА Растыслаў займаўся валанцёрскай дзейнасцю - дапамагаў батальёну «Святая Марыя». Актыўна цікавіўся перакладамі. Самастойна вывучыў англійскую мову на такім узроўні, што працаваў перакладчыкам спецыялізаваных тэхнічных тэкстаў да падпісання кантракту з УСУ ў 2023 годзе.
Растыслаў удзельнічаў у жыцці сваёй царкоўнай супольнасці, быў вакалістам музычнага гурта. Нават падчас службы працягваў дыстанцыйна займацца акадэмічным вакалам.
— «Яшчэ ў 2014 годзе сябры пазнаёмілі мяне з японскай культурай. Я арганізаваў сустрэчы і дзейнасць анімэ-клуба Mitsuruki. Спачатку гэта быў кіеўскі клуб, потым - усеўкраінскі. Яго дзейнасць была скіравана на ўкраінізацыю анімэ-культуры, бо раней, як і паўсюль, анімэ глядзелі па-руску. Мы мусілі даводзіць, што яно існуе і на ўкраінскай», — дзеліцца Растыслаў.
Пачатак поўнамаштабнай расійскай агрэсіі паставіў перад добраахвотнікам лагічны выбар. Ён добра ўсведамляў вагу і наступствы сваіх рашэнняў:
— «Прыблізна 20 секунд было сапраўдна страшна. Я ўсвядоміў, што калі пайду далей - па дарозе вайны - гэта можа быць смерць, раненне. Я прамовіў малітву і папрасіў у Бога мужнасці - і страх знік. І мы адразу пачалі дзейнічаць: сабраліся з сябрамі, прынялі першых людзей, атрымалі першыя аўтаматы, пачалі фарміраваць падраздзяленні ў каардынацыі з УСУ», — узгадвае малодшы сяржант.
Падчас абароны Кіеўшчыны яго адданасць і адказнасць не давалі яму спыніцца ад выканання ўзятых на сябе абавязацельстваў: — «Я мусіў раздаваць зброю, запісваць, хто яе атрымаў, арганізоўваць працу. Першы тыдзень я нават фізічна не выходзіў з падвала. Пакуль сябры расказвалі, як міна трапіла ў іх дом, як падбівалі самалёты, я толькі чуў выбухі. Адчуваю розніцу паміж маім і іх досведам», — кажа ён.
Калі з’явілася магчымасць, ён вырашыў змяніць тылавую працу і пайшоў далей. У яго падраздзяленні служыла шмат замежнікаў, з якімі ён камунікаваў дзякуючы веданню англійскай. Менавіта адзін з іх і распавёў пра набор у Інтэрнацыянальны легіён, куды ён сам перавёўся раней.
— « У гэты час я фармальна працаваў перакладчыкам і ў грамадзянскім жыцці адчуваў сябе крыху "не ў сваёй талерцы". Нягледзячы на тое, што я не штурмаваў пасадкі, не быў ніякім "рэксам", ужо шукаў варыянты, як бы зноў вярнуцца да ўдзелу ў гэтай вайне. Я патэлефанаваў рэкрутару, і праз 3 дні, 17 жніўня 2023 года, ужо быў на пункце сталай дыслакацыі вайсковай часткі», — кажа Растыслаў.
Найбольш яго ўразілі людзі:
— «У нас служыў ірландец з бразільскімі каранямі. Ён свабодна камунікаваў і з англамоўнымі, і з лацінаамерыканцамі. Сапраўдны шаленец, з якім весела пры любых абставінах. Ён прайшоў цяжкія аперацыі, паспяхова выйшаў з многіх бітваў і цяпер вярнуўся дадому», — распавядае малодшы сяржант.
— « Няма невырашальных канфліктаў, усе адзін аднаго церпяць, разумеючы, што гэта трэба для разумення, эфектыўнасці і дасягненні агульнай мэты. У такой атмасферы не сціраюцца рысы і адрозненні асобных культур. Проста фармуюцца ўсеагульныя традыцыі, якія не закранаюць тваю ідэнтычнасць і, адпаведна, усё могуць працаваць у адной камандзе. »
Вайна - гэта асаблівая экстрэмальная сітуацыя і характары людзей таксама праяўляюцца асабліва:
— « Найбольш адказныя звычайна тыя, ад каго гэтага не чакаеш. У прыватнасці, калі наступала цяжкая сітуацыя, асабліва актыўныя варожыя штурмы, моцныя абстрэлы, - на пазіцыях застаюцца людзі, якія, магчыма, не былі найбольш паслухмянымі і дысцыплінаванымі ў вайсковай штодзённасці, якія паводзілі сябе адчайна, і, здаецца, нават крыху вар'яцка. Але менавіта яны ў самы цяжкі момант застаюцца, адстойваюць усе гэтыя цяжкія дні, а потым зноў становяцца такімі, якімі мы іх ведаем звычайна », - кажа Расціслаў.
У яго падраздзяленні служаць прадстаўнікі прыкладна 30 краін. Вось некаторыя назіранні:
Японцы - арганізаваныя, самадысцыплінаваныя, робяць ранішнюю зарадку трэніруюцца для падтрымкі формы самастойна і без загада, цікавяцца ўсім, што яны робяць, спрабуюць разабрацца, вывучыць і зразумець самую сутнасць. Пры гэтым трапныя стрэлкі.
Брытанцы і новазеландцы ініцыятыўныя, бесшабашныя, увогуле - добрыя салдаты. Яны могуць арганізоўвацца паміж сабой. Вы не сустрэнеце самога брытанца. Яны ўтвараюць сабе невялікую групу і ёю дзейнічаюць, заўсёды ўмеюць быць адзін з адным салідарныя.
Калумбійцы адрозніваюцца яркім пачуццём гумару, непасрэднасцю, і ў іх заўсёды вельмі прыгожа прыбранае прытулак. Бывае, бачыш стары закінуты франтавы дом, дзе ўладальнік памёр гадоў дзесяць таму, дзе ўсё проста бруднае. Як толькі туды заходзяць калумбійцы, яны, нягледзячы на абстрэлы і баявыя дзеянні, усё вымываюць, асцярожна расстаўляюць рэшткі мэблі, спрабуюць арганізаваць нейкі быт. Нават пры такіх умовах калумбійцы, якія ваююць у нашым падраздзяленні, вельмі ахайныя ў паўсядзённым жыцці.
Як і многія байцы, Растыслаў, нягледзячы на шматлікія паспяхова выкананыя задачы, неахвотна ўспамінае баявыя сітуацыі, сціпла кажучы, што не лічыць іх чымсьці асаблівым. Затое з задавальненнем распавядае пра яскравыя постаці сваіх таварышчаў па зброі.
— «У нас быў лейтэнант з бразільскай арміі, якога мы называлі “Аквамэн”, бо ён літаральна быў падобны да Джэйсана Мамоа. Ён быў вельмі харызматычны і звяртаўся да нас - легіянераў - так, быццам мы рымскія легіянеры. Перад кожнай ратацыяй ён ладзіў пастраенні, падтрымліваў іншых простымі воклічамі. “Чарлі!”, “Спарта!”, “Legion Family!” - ён заўсёды імправізаваў, і дзякуючы яго аўтарытэту і харызме ўсе яго падтрымлівалі. Калі ён быў камандзірам роты, заўсёды ішоў у бой асабіста. Нават калі быў паранены. Ён вярнуўся пасля лячэння і працягваў выходзіць на пазіцыі з параненым плячом. Аднаго разу ён збіў дрон з 200 метраў са сваёй любімай вінтоўкі FN FAL, якая таксама выкарыстоўваецца ў бразільскай арміі! Гэта вельмі складана»,— распавядае Растыслаў.
Час кароткага інтэрв’ю праляцеў незаўважна, пакінуўшы шмат уражанняў і глыбокіх разваг. Спакой, самакантроль і ўраўнаважанасць суразмоўцы ў кожным слове стварылі ўражанне, што размова ішла з універсітэцкім выкладчыкам, а не з байцом, які нядаўна вярнуўся з зоны баявых дзеянняў і хутка туды вернецца зноў. Бо менавіта там - на лініі сутыкнення, яго таварышчы па зброі, сям’я, сфармаваная з найлепшых прадстаўнікоў з усяго свету - Інтэрнацыянальны легіён абароны Украіны - выконвае баявыя задачы, стрымліваючы адну з самых небяспечных пагроз сучаснасці.
